ENFIANDO SENTIMENTO, Carmen Penin

Presentación do libro na Biblioteca de Ortigueira
 
Día 26 de abril de 2013
 
O presente compendio de poesías ven sendo unha obra ou poemario de puro sentimento, de pura morriña, ilustrado puntualmente con fotos dun pasado ao que a autora fai múltiples referencias relativas ao traballo, ás labores do campo ou ás ferramentas agrícolas. Pero máis que nada á súa maneira de sentir e vivir a vida, con días mellores e peores como ben apunta, inclusive os da recente pandemia.
Mergullándonos no fondo dos textos de Carmen, atopámonos coa expresión sincera de moita melancolía, nostalxia, agarimo e amor polos seus devanceiros, polo seu mañonés lugar de nacemento, ou pola vida e entorno bucólicos que a rodean dende hai moitos anos nas Neves, e no seu querido Mañón natal. Ela comparte, a través da poesía, unha percepción da natureza e da paisaxe que tanto nos chega á alma sobre todo aos que vivimos na aldea, ou aos que naceron nela. Carmen sintetiza á perfección esa tranquilidade e esa paz das que tanto precisamos os seres humanos, e ata os animais -como ben indica ela-, máis alá do estrés e das presas cotiás, e faino engadindo maxistralmente esa tristura tan galega, tan "de orballo" e característica destes lares, do que puido ser e non foi, do moito que traballaron e loitaron os nosos pais e avós sen poder, moitos deles, recoller os froitos, das lembranzas e recunchos que xa non son o que foron, dos soños dun pasado que non volverá, e dun futuro que quedou para sempre no olvido. Como remata ela mesma no poema Hoxe (p.21): "As apertas, poucas e frías, que tristes son os nosos días".
Mais non todo semella escuro, pesimista e morriñento no seu pensamento, como cando di máis adiante o de: "Que fermoso é facerse vello", mirando o aspecto positivo e enriquecedor que nos da a inexorable experiencia de envellecer.
A súa poesía enténdese, está moi ben escrita -por moito que diga que ten poucas lecturas no seu haber..., quen o diría!- e non lle falta nin sobra nada aos seus poemas para poder conectar con ela e mailas súas vivencias mediante uns versos que merecen ser lidos e sentidos coa mesma paixón, entrega e emoción cas que os escribiu. Recomendámosvos vivamente a todos 'Enfiando sentimentos, un libro que era o soño da súa vida ter publicado e que a ninguén deixará indiferente, para ben.
Díxonos Carmen mentres lía algunhas das súas poesías, (incluída a que lle dedicou á súa neta, e coa que tanta emoción  escoitou a súa familia, empezando polas  súas fillas e súa nai, á que fai moitas referencias) que a escritora e poetisa pola que máis tiña respecto era Rosalía de Castro. Outro excelso poeta, Federico García Lorca, dixo un día que: "A poesía non precisa de adeptos, precisa de amantes." Podemos confirmar que, abofé, Carmen Penín é unha delas.
Parabéns por esta primeira incursión na literatura, e que haxa moitas máis.

f.: Mari Cruz Sabio

Unha presentación chea de emocións e sentimentos a flor de pel

f.: Mari Cruz Sabio

PÉ DE FOTO: David R. Morado presentou a Carmen Penín. Na foto vemos a unha filla de Carmen lendo emocionada unha poesía da súa nai.

Por DAVID RODRÍGUEZ MORADO (Club de lectura)